پای بر سینه ی این راه زدیم

پای کوبان، دست در دست گذر می کردیم



گویی اما ته این راه دراز

دزد شبگیر جنون منتظر است

                                    من و عشق و تو و این راه دراز

                                                                همه روز و همه شب

در پی یافتن سایه درختی، آبی

در سکوت غم تنهایی خویش

بین هر ثانیه را

                            لا به لای سخن و قافیه را می گشتیم

در غم عشق تو مردم اما


                             این صدای ضربان و تپش قلب ره عشق هنوز

از قدمهای بلند من و توست

                               دل من با دل تو...