گیتار زندگی

خاطراتی که بدون آنکه مجالی دهد عشق را تحت تکلم خویش در آورده است

بغض زبانم را چون بار گناهانم سنگین کرده و قدرت تکلم را از من ربوده است

آری دوست عزیز: صحبت از پژمردن یک برگ نیست

آنان که در هر گوشه ای در این شهر خراب آباد پنهان شده اند تا با دشنه ای خونین به قلب ما بکوبند

آری آنان دشمن انسانیت هستند

آنان که نان میخورند و سفره را پاره پاره میکنند

نمک را میخورند و نمکدان را میشکنند

آری آنان گرگانی هستند در آستین میش

نمیدانم فانوس داغتان را بر ورق کدام ستاره بیاویزم

نمیدانم بر سر کدام کوچه ی بی سامانی نوحه غم بخوانم که واژه هایم خسته اند

بر هر مژه آویختم از اشک چراغی تا گم نکند غم ره کاشانه ما را