زمین به مقصدی که نمی خواست رفته است!
و زمین به مقصدی که نمی خواست رفته است!
زمین کوچه ای ست
زمین کوچه ای ست
من این سو
تو آن سو،
نسیمی کاش!
جهان بامی ست
که یکی در فراز و
یکی در فرود
نگاهی کاش!
دنیا خانه ای ست
در کوچه ای بی نسیم و بی نگاه
بی پنجره ای از لبخند.
و ما خانه به خانه
می گذریم
با قلب هایی در مشت.
مبادا مرگ
نام ها را دریابد.
+ نوشته شده در چهارشنبه چهارم فروردین ۱۳۸۹ ساعت 12:22 توسط T@R@NOM
|